پل هوایی قطور خوی

پل هوایی قطور خوی  که آن را بزرگ‌ترین پل هوایی ریلی خاورمیانه می‌دانند، از جاهای دیدنی استان آذربایجان غربی به حساب می‌آید. پل قطور راه آهن ریلی ایران را به ترکیه وصل می‌کند و با اینکه از ساخت آن حدود ۵۰ سال می‌گذرد؛ به‌خاطر عظمت و شکوهش و قرارگیری در دره‌ زیبا و خوش آب‌وهوای قطور، گردشگران زیادی بازدید از آن را در برنامه خود قرار می‌دهند. پل قطور در سال‌های اخیر با شماره ۳۱۴۰۷ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.

پل قطور که از جاهای دیدنی خوی محسوب می‌شود، از ساخته‌های دوره پهلوی دوم است که از لحاظ موقعیت و استحکام، ویژگی‌های منحصربه‌فردی دارد. این پل در سال ۱۳۴۷ هجری شمسی توسط دو شرکت رانکین ایران و پور بلژیک پی‌ریزی و پایه‌های بتونی آن گذاشته شد؛ اما اسکلت فلزی و شاسی پل توسط آمریکایی‌ها انجام شد. کار ساخت پل در سال ۱۳۴۹ هجری شمسی توسط یک مهندس زن آلمانی به پایان رسید.

در مهرماه سال ۱۳۵۰ هجری شمسی خط ريلی ايران و ترکيه رسما افتتاح و مبادله کالاهای اساسی کشورهای اروپایی و ايران از اين طريق امکان‌پذير شد و از همین رو، نقطه عطفی در تاريخ راه‌آهن ايران به شمار آید. قطارهای حامل مواد سوختی، کالاها، تانکرهای سوخت‌رسان و در سال‌های اخیر ناوگان‌های مسافربری، به قطارهای عبوری از این محل افزوده شده‌اند.

پل قطور در سال‌های اخیر به‌عنوان اولین میراث مدرن با ۵۰ سال سابقه، با شماره ۳۱۴۰۷ در فهرست آثار ملی به ثبت رسید.

طول پل قطور حدود ۴۴۸ متر و ارتفاع آن از سطح رودخانه ۱۱۸٫۲۸ متر است. این پل ۱۰ پایه بتنی مسلح دارد که ۶ عدد از پایه‌ها به‌طرف خوی و چهار عدد از پایه‌های آن به‌سمت رازی است.

پل قطور درمجموع دارای هشت دهنه است که به‌صورت اکس به اکس در امتداد هم گسترش پیدا کرده‌اند. پل قطور را از انواع پل‌های زیرقوسی می‌دانند که تا مدت‌ها بزرگ‌ترین دهانه قوسی را در بین پل‌های ایران داشت.

این پل فلزی در گذشته به رنگ قرمز بود و در زمان جنگ ایران و عراق جهت استتار از حمله هوایی عراق، به رنگ خاکی رنگ‌آمیزی شد.